ΟΙ   ΟΡΝΙΘΕΣ    

Καπαρέλλι  1994

 

Αφηγητής: 

Οι  όρνιθες  είναι  μια  ιστορία  πολύ παλιά,  που  έγραψε  ο  αρχαίος  Έλληνας  συγγραφέας  ο  Αριστοφάνης.  Εκείνη  την  εποχή  λοιπόν   οι  άνθρωποι  πίστευαν  πως  στον  ουρανό,  πάνω από τα  σύννεφα  μένανε  οι  θεοί.  Ό,τι  καλό  κι  ό,τι  κακό  τους τύχαινε  νομίζανε  ότι  το  έστελναν  οι θεοί.  Για  να  τα έχουνε  καλά  μαζί  τους,  τους  ψήνανε  και  κανένα  αρνί  η  καμιά  κότα.  Οι  θεοί  ευχαριστιόντουσαν  με  την  μυρωδιά του  ψητού  που  ανέβαινε  στον  ουρανό  κι  όλα  ήταν  μια  χαρά.  Κάποτε  στην  Αθήνα  της  αρχαίας  Ελλάδας  ζούσανε  δυο  φίλοι,  ο  Πισθέταιρος  και  ο  Ευελπίδης.  Είχανε  πολλά  παράπονα  με  τη  ζωή της  πόλης… καβγάδες,  δικαστήρια,  καυσαέρια,  κι  όλο  σκεφτόντουσαν  που  να  πάνε  να  ζήσουν  ήσυχα  και  ευτυχισμένα.

 Ευελπίδης:  Πισθέταιρε  έχω  μια  ιδέα:  να   πάμε  να  βρούμε  τον Τηρέα  που ήταν  άνθρωπος  και έγινε  πουλί…  Που ξέρεις  μπορεί  να  μας  αρέσει  καλύτερα  η  ζωή των πουλιών…  εμπρός  φύγαμε;

 Αφηγητής:  Έτσι  ξεκινήσανε  …  Αγόρασαν  απ’ το  παζάρι  μια  κουρούνα  και μια    καλιακούδα,  δυο πουλιά  που  ήξεραν  να τους  δείξουν  το  δρόμο.

Πισθέταιρος:   Η  κουρούνα  κάτι  μου γνέφει..

 Ευελπίδης:  Κι  η  καλιακούδα  ανοιγοκλείνει το  στόμα  της   σαν κάτι  να  θέλει  να  πει..  μου  φαίνεται  ότι  φτάσαμε…  Βλέπεις  πουθενά  τον Τηρέα  που  έγινε  τσαλαπετεινός;

 Πισθέταιρος:  Μπα  ..  δε  βλέπω  ψυχή…  για  φώναξέ  τον

 Ευελπίδης:    Πού που που που  είσαι  Τσαλαπετεινέ;

Τσαλαπετεινός:    Ποιο-ποιο-ποιος  με  φωνάζει;  Νάμαι  τι  θέλετε;

 Πισθέταιρος:   Πο πο..  για  δες  φτερούγες!   Δες  λοφίο!!

 Ευελπίδης: Κυρ- Τσαλαπετεινέ  μου  άνθρωποι  είμαστε  όπως  ήσουνα  και  εσύ  πριν  γίνεις  πουλί.  Δεν  μας  αρέσει  εκεί  που  ζούμε  και είπαμε  να  έρθουμε   εδώ    να μας  πεις  εσύ  πώς  τα  περνάς.

Τσαλαπετεινός:  Ααα  η  ζωή  εδώ  είναι  ωραία… Πρώτον  δεν έχουμε  ανάγκη  από λεφτά.  Βόσκουμε  σουσάμι  μυγάκια και  θυμάρι..  έπειτα  πετάμε  εδώ,  πετάμε  εκεί  και  χαιρόμαστε.

Πισθέταιρος:  Έχω  ένα  μεγάλο  σχέδιο  στο  μυαλό μου  για  σας  τα πουλιά..  πρόσεξέ με  Τσαλαπετεινέ.  Κρίμα  να  χαζοπετάτε  πότε  δω  και πότε    κει,  και  οι  άνθρωποι  να  σας  λένε  άστατους,  επιπόλαιους και  χαζοπούλια.  Αν  φτιάχνατε  μια  χώρα  ανάμεσα  σε  θεούς  κι  ανθρώπους  θα  είχατε  δύναμη  μεγάλη!  Άντε  μάζεψε  λοιπόν  και  τ’  άλλα πουλιά  να  σας  εξηγήσω  το  σχέδιό μου.

Τσαλαπετεινός: Ελάααατε  εδώ  όοοολοι  οι  φτερωτοί  μου  σύντροφοι.  Αφήστε  τα  χωράφια  που  βοσκάτε..  μαζευτείτε  τσίου  τσίου  τσίου ….  Φωνάξτε  και τα  θαλασσινά  πουλιά  και τα πουλιά  του  δάσους.  Έφτασε  εδώ  ένας  τετραπέρατος  Αθηναίος  και  έχει  κάτι  ιδέες  να  μας  πει  πει  πει  πει  πει..

 Αφηγητής:  Ο  τόπος  γέμισε  πουλιά.  Κατέβαιναν  από τα  δέντρα  από  δεξιά  από  αριστερά, πίσω  από τους  θάμνους. Πουλιά  με  χρωματιστά  φτερά με  μύτες,  λοφία  και λειριά.

 Ευελπίδης: Ποπο  τι πουλομάνι !   Άγρια  βλέμματα  μας  ρίχνουν  φίλε  μου

Πουλί1: Ποιοι  είναι  αυτοί  που  μας  φωνάζουν; Άνθρωποι….  Δηλαδή  εχθροί!

Πουλί2:       Μας  πρόδωσες,  ανθρώπους  ούτε  να  βλέπουμε  δε  θέλουμε..  αυτοί  μας  πιάνουν,  μας  βάζουν  στα  κλουβιά,  μερικοί  μάλιστα  μας  μαδάνε τα  φτερά  και τα  κάνουνε  ξεσκονίστρες!

Πουλί3:  Αέρα… εμπρός  απλώστε  τις  φτερούγες  σας  τσιμπιές,  νυχιές  και  δαγκωνιές

‘Ολοι:  (αχ  τι  είναι  αυτό που  πάθαμε /  και  τώρα  τι θα γίνει/  εμπρός  λοιπόν τι κάθεστε  επάνω  τους  πεσμένοι/  εμπρός  να τους  ξεσκίσουμε  τρίχα  μη  τους  αφήσουμε/ Εμπρός  μη  χάνετε  καιρό/  απάνω τους  ριχτείτε  τα  ράμφη σας  στις  σάρκες τους το αίμα  να τους  πιείτε/  παντού  περικυκλώστε τους  τσιμπήστε  τους  δαγκώστε  τους)

 Ευελπίδης:   Έλα  Τσαλαπετεινέ  βοήθα  και  εσύ  γιατί  μας  φάγανε..

Τσαλαπετεινός: Μη  μη  σταθείτε,  είναι  φίλοι  και όχι  εχθροί.  Κάτι  καλό  έχουν  για μας  στο μυαλό τους.  Αφήστε  πρώτα  να  μας  μιλήσουν..

Πισθέταιρος: Φίλοι  μου πουλιά  αγαπημένα….Εμείς  θέλουμε  να  μείνουμε  μαζί  σας  γιατί εσείς  είσαστε  ανάμεσα  απ’  ανθρώπους  και θεούς.  Αν  χτίσετε  μια  χώρα  όπως θα  σας πούμε  θα  γίνετε  ακόμη  πιο  δυνατοί.

 ¨Ολοι:       Πε-πε-πε-πε-πες  μας  λοιπόν  το  σχέδιό σου.. ακούμε..

Πισθέταιρος:      Κοιτάξτε  πάνω….  Τι  βλέπετε;

 Όλοι:       Τον ουρανό

 Πισθέταιρος:     Κοιτάξτε  κάτω..

 Όλοι:       Τη  γη

 Πισθέταιρος:    Στη  μέση;

 Όλοι:     Τα  σύννεφα

 Πισθέταιρος:  Γύρω  λοιπόν  απ’  αυτά  τα  σύννεφα  θα  χτίσουμε  τοίχο  ψηλό  και  μέσα  θα  είναι  ο  χώρος  ο  δικός  σας.  Η  χώρα  σας  και  όποιος  θεός  θέλει  να  κατέβει  στη γη  για να περάσει  θα πρέπει  να  πληρώνει  φόρο..  Κι  όταν  οι  άνθρωποι  στέλνουν  μυρωδιές    από  ψητά  για να  ευχαριστήσουν   τους  θεούς  κι  αυτές  εδώ  θα  σταματάνε.. Να  μάθουν  να  σας  σέβονται   και όχι  να  σας μαδάνε  και να  σας  ψήνουνε  στη  σούβλα.

 Τσαλαπετεινός:   Τι τι τι όμορφο  σχέδιο…πο-πο-πολύ  μας  αρέσει.  Πιο  σπουδαίοι  απ’ όλους  είμαστε  εμείς  τα  πουλιά,  που έχουμε  όμορφα  φτερά  και πετάμε  ψηλά.  Εμείς  που  σας  λέμε  τις  εποχές..  το  χελιδόνι  φέρνει την  άνοιξη  και όταν  φεύγει  ο γερανός  για  την Λιβύη  φτάνει ο  Χειμώνας

Πουλί4: Τα  πουλιά  πετούν  χαμηλά;  Άνθρωποι  πάρτε  ομπρέλες  θα βρέξει.. Γιαυτό  και  όποιος  άνθρωπος  είναι  έξυπνος  τον  λένε  σοφό  πουλί  κι όποιος  αρρώστησε  και  έγινε καλά  τον λένε  περδίκι

Τσαλαπετεινός:  Για  ελάτε  κοντά  μου τώρα,  μια  και θα  μείνετε  μαζί  μας  να  σας  βάλω  μερικά φτερά!   (χορεύουν  όλα  τα πουλιά  και  κάνουν  ότι κάτι  μεταφέρουν)

Αφηγητής:  Να  και το  τοίχος  έτοιμο…όλο  χτισμένο  απ’  τα πουλιά..  ήρθαν   30.000  γερανοί  από  την  Λιβύη και  κουβάλησαν   τις  μεγάλες  πέτρες  για τα  θεμέλια.  Τα  πουλιά  της θάλασσας  κουβαλούσαν  νερό  και οι  χήνες  με  τα πόδια  τους για  φτυάρια  φόρτωναν  το πηλό.  Μαραγκοί  ήταν οι πελεκάνοι  που  με τα  ράμφη τους  φτιάξανε τις  πόρτες. (ένα πουλί  έρχεται τρέχοντας..)

Πουλί5: Κάποιος  θεός  μας  ξέφυγε  και μπήκε  μέσα…  είχε   φτερούγες  και  πέταξε..  κάπου  εδώ  κοντά  θα   είναι… εεε  εσύ  που πετάς.. Στάσου  αμέσως.  Ποια  είσαι;

Ίρις:  Είμαι  η  Ίρις  και  έρχομαι από  τους θεούς. Πηγαίνω  στους  ανθρώπους  να  τους  ρωτήσω  γιατί  δεν ανεβαίνουν  πια  οι  μυρωδιές  από τα ψητά  στον ουρανό.  Οι θεοί  πολύ πεινάσανε και  έχουν θυμώσει.

Τσαλαπετεινός:  (με ύφος..)  Τι  μας  λες;  Αλήθεια;  Δρόμο  αμέσως  από  δω  ….και  πες  στους  θεούς  τους  φίλους  σου  πως  δεν έχει να  ξαναπεράσει  κανείς  σας  από τη  χώρα μας..

Αφηγητής…       Έτσι  πέρασε  ο  καιρός  ..ώσπου  μια  μέρα..

Πισθέταιρος:      Εσύ  πάλι  ποιος   είσαι;  Και τι  θέλεις;

Προμηθέας:       Είμαι  ο  Προμηθέας  ήρθα  κρυμμένος  ,με την ομπρέλα  να  μη  με  δουν  οι θεοί  από  ψηλά.  Έχουμε  πεθάνει  όλοι  της  πείνας  πρέπει  κάτι  να γίνει.. σ ε  λίγο  θα  έρθει  μια  αντιπροσωπεία   των θεών  για να  συζητήσετε..  Αν  δεν  σας  δώσουν την  εξουσία  να μην  συμφωνήσετε..  Η  Εξουσία  είναι  μια πολύ  ωραία  γυναίκα  που  όλοι  τη  θέλουνε..  αυτή  κρατάει  τους κεραυνούς  του  ουρανού  και έχει  όλη τη  δύναμη.  Αν  θα τη  πάρετε  εσείς  δεν θάχετε  κανέναν  ανάγκη.    (φεύγει…  )

Αφηγητής: Ο καιρός  περνούσε  οι  θεοί  είδαν  κι  απόειδαν  και έστειλαν  μια  αντιπροσωπεία  τους  μπας και γίνει  κάτι…

Ποσειδώνας:  Πεισθέταιρε  άσε  το  φαΐ  και  έλα  να  κουβεντιάσουμε… Εμείς  δεν  θέλουμε  πόλεμο  μαζί  σας…

Πισθέταιρος: Ούτε  και  εμείς.  Μόνο την  εξουσία  για  γυναίκα  θα  μου  δώσετε  και μετά θα  κάνουμε  ειρήνη

Ποσειδώνας:      Σα  πολλά  δε  τα  ζητάς;

Πισθέταιρος:      Αα  δεν  ξέρω  …αν  δεν  συμφωνείτε  εγώ  πάω  να  φάω!

Τριβαλός:    Πρέπει  να  ψηφίσουμε

Ηρακλής:  Εγώ  ψηφίζω  να του  τη  δώσουμε  δεν  αντέχω άλλο  τη πείνα.

Ποσειδώνας:  Εγώ  δεν  συμφωνώ  με  εσάς  τους  δυο  φαγάδες  …μα  αφού  οι  2  από  τους  3  είπανε  ναι  …εμπρός  πάμε  να  φέρουμε  την  Εξουσία  στον Πισθέταιρο..          

                 Τι  να κάνουμε  αυτά  έχει  η  Δημοκρατία!

 

(μουσική –χορός –γάμος)

 

Φινάλε:

Παππού  Αριστοφάνη  πράσινο  ελιάς  κλωνάρι  πως  σ’ αγαπάμε

Με τα  τρελά  αστεία  τα  σοβαρά  τ’ αστεία   αχ  πως  γελάμε

Παππού  Αριστοφάνη  της  νύχτας  πυροφάνι  σε καρτερούμε

Και  στων πουλιών τη  χώρα  μαζί  ας  πάμε  τώρα  μπρος  ξεκινάμε